Er zijn namelijk ook internationale studenten die zich als kamikazefietsers door Wageningen voortbewegen. Ze slingeren, kunnen ieder moment plotseling stoppen of afslaan en bovenal gaan ze Heel Erg Langzaam. En bellen om er langs te kunnen gaat niet, want geheid dat zo’n meisje dan pardoes omvalt met fiets en al.
En fietsen is niet de enige situatie waarin internationale studenten voor vertraging zorgen. Laatst stond ik in de rij voor de C1000. Met haast, je kent het wel. Een Aziatische student voor me in de rij moest €7,20 afrekenen. Hij stak de kassière een briefje van vijf toe. Die keek hem sarcastisch aan. ‘Tat is not enof,’ zei ze, op een toon alsof deze klant haar persoonlijk wilde bedonderen. Hij deed er een euro bij. Een ijzige stilte was het gevolg. Toen hij haar eindelijk een briefje van tien toereikte, griste ze het uit zijn handen en gaf bliksemsnel het wisselgeld. Mooi, was het eindelijke mijn beurt.
Internationale studenten maken het leven van ons Nederlandse studenten dus vaak moeizamer. Ook in de rol van groepsgenoten, want snappen ze het nou echt niet? En natuurlijk als huisgenoten omdat ze enge dingen koken, in en ander ritme leven en er andere opvattingen over hygiëne op na houden.
Zelf ben ik ook vaak geïrriteerd over hoe internationale studenten dingen aanpakken. Maar ik probeer mezelf tot de orde te roepen, want ga er maar aanstaan. Ik zou wel eens willen zien hoe efficiënt wij Nederlandse studenten afrekenen met Braziliaans geld. Hoe soepel wij ons door het verkeer van Jakarta bewegen. Of wij wel onze weg zouden kunnen vinden door het Chinese onderwijssysteem. Ik denk dat wij net zo knullig zouden zijn in het buitenland als de internationals soms hier. En de meesten van ons komen daar niet eens achter, omdat we veilig in ons eigen landje blijven.
Wees daarom een beetje lief voor onze internationals als je ze ziet slingeren, stuntelen of stamelen. Integreren in een totaal ander land is hartstikke zwaar en degenen die het proberen, verdienen ons respect.