Mijn huisgenootjes laten regelmatig het koffiezetapparaat de hele dag aanstaan. Onze keukentafel ligt vol spullen. In de wasbak staat de afwas van mijn ganggenootje. Je kunt bij ons beter je handen niet afdrogen, want van de handdoek hier worden je handen alleen maar viezer. In de gang staan twee kratten bier, een spuitbus, dertig paar schoenen en een zak tuinaarde. Op het balkon staat een zwartgeblakerde barbecue te verregenen.

Ik ben zesdejaars en woon inmiddels vijf jaar op Hoevestein. In die jaren heb ik vermoedelijk flink aan mijn weerstand gewerkt, want alles in huis is vaker vies dan schoon. Niemand waagt zich zonder schoenen in de keuken, want schraap je de hoeveelheid kruimels en etensresten in onze keuken bij elkaar dan hoeft niemand deze winter meer honger te lijden. Het is dat Hoevestein compleet van beton gemaakt is, anders hadden de muizen hier welig getierd. Wie de moed heeft te stofzuigen, wordt de volgende dag alweer met zijn neus op de feiten gedrukt omdat de vloer vol rijst ligt. Remsporen in het toilet en verstopte putjes in de douche horen erbij. Iedereen op onze gang heeft wel een rolletje wc-papier in zijn kamer voor als dat op de gang weer eens op is.

Natuurlijk, ik zou als ouderejaars naar volwassener woonruimte kunnen gaan zoeken. Op een plek waar het niet de hele avond rumoerig is en waar je nooit iemands stinkende was uit de wasmachine hoeft te halen. Maar buiten dat de huurprijzen in Wageningen de afgelopen jaren schrikbarend omhoog zijn gegaan (die van mij heeft nagenoeg stilgestaan) zou ik het niet willen. Want waar anders dan op mijn eigen, gezellige gang zou ik op zondagavond het weekend staan te bespreken? Met wie moet ik dan Wie is de Mol kijken? Wie zou me dan spontaan meevragen naar de karaoke-avonden bij Annies of een andere kansloze gelegenheid? En wie moet dan mijn lieve eerstejaars huisgenootje naar bed sturen als ze stomdronken aan de keukentafel zit te slapen?