Van een nieuw jaar kan ik altijd heel erg blij worden. Je hebt een excuus om iedereen uitbundig te feliciteren en, in de vorm van goede voornemens, leer je mensen ook nog eens beter kennen. Paar kilootjes eraf, die ene reis maken of meer boeken lezen: het geeft een inkijkje in wat mensen het liefst willen.
Oud en nieuw is ook altijd het moment waarop men met diepgaande analyses naar buiten komt over het voorgaande jaar. Alsof we er zelf geen onderdeel van waren. Enfin. 2017 was kennelijk het jaar van #metoo en gehoord feminisme.
In 2018 zijn we ook alweer goed op dreef. Nog geen acht dagen na oud en nieuw zijn er al zoveel dingen hot en hip in de media dat ik genoeg blogmateriaal zou hebben voor de komende maand. Helaas zijn er in die acht dagen tijd ook al dermate veel blogs en vlogs over gemaakt dat een blog op 8 januari alweer mosterd na de maaltijd lijkt.
Zo was er een rapper die vrouwen uitmaakte voor hoer en zich een hoop maatschappelijke woede op de hals haalde. Maar nog voordat mijn vingers het toetsenbord konden raken om een feministisch/niet-feministisch statement (struggle van iedere vrouw die wél voor gelijke rechten is maar niet geassocieerd wil worden met halfnaakte, schreeuwende activisten) te maken, was de maatschappelijke discussie verschoven van seksisme naar racisme. En werd het mij eigenlijk allemaal te ingewikkeld.
Of wat dacht je van een succesvolle Nederlandse vlogster die in een emotioneel filmpje vertelde dat ze een burn-out had. Moedig en het roept vragen op over de oorzaak van de toename van burn-outs onder jonge mensen. Nu kennelijk dus ook onder vloggers. Maar een paar ongelukkige uitspraken van de oudere garde (lees Youp van ‘t Hek en Peter R. de Vries) en het ging al niet meer over burn-outs. Waar Peter R. de Vries de nodige tenenkrommende opmerkingen maakte over dat ‘zo iemand dan gewoon een andere baan moet zoeken‘ is de generatiekloof met Youp van ‘t Hek nog veel duidelijker. Die hevelde het thema over van burn-outs naar de (on)zin van het delen en volgen van iemand’s privé leven op het internet. Maar de switch van burn-out naar generatiekloof bleek slechts een schijnbeweging. Want binnen een paar dagen kwam de vraag of het relaas van Youp van ‘t hek niet puur seksisme was. En ook dat werd me te ingewikkeld.
Van seksisme naar racisme en van burn-out naar (on)zin van social media en terug naar seksisme. Volg je het nog? 2018 is lekker op dreef en beladen maatschappelijke thema’s worden niet geschuwd. Ik heb er eigenlijk wel zin in. Wie weet wordt 2018 wel het jaar waarin we een einde maken aan de zwartepietendiscussie.