Waarom heeft Wageningen University eigenlijk twee nieuwskanalen? Naast de Resource hebben we sinds enige tijd ook een speciaal social mediateam: ‘Spread the WURd’ dat het studentenleven laat zien. Vooral de positieve, feelgoodkant dan. Maar wat hebben studenten en studenten in spe aan alleen maar positieve propaganda?
Het lijkt wel alsof deze tweede nieuwskanaal onderdeel is van de Wageningse groeifetisj. Net als de WURwolf-mascotte. (Of was het een gewone wolf?) Medeblogger Jan-Willem vroeg zich terecht al eens af wat het nut is van werving campagnes, als de universiteit de groei amper bij kan benen. Wat voegt zo’n tweede nieuwskanaal met studentikoze Disneyverhalen nou toe?
Kijk bijvoorbeeld naar de slappe inhoud van verschenen verhalen. Over hoe de kinderen van Arthur Mol hem jong houden. Serieus? Van alles wat je over iemand kunt schrijven, over zijn studententijd of zijn visie op onderwijs kies je ervoor om te belichten dat het geen suffe oubollige man is omdat hij zelf studentikoze kinderen heeft.
Een universiteit hoeft zichzelf niet te verkopen als een Magic Bullet op TellSell.
Over noemenswaardige onderwerpen zoals een live-interview met Louise Fresco of de uitslag van de Teacher of the Year award worden dan weer door beide kanalen geschreven. Dan zit je daar als studentredacteur in de zaal aantekeningen te maken tussen de Spread the WURd college-jasjes (toegegeven, de jasjes zijn best leuk) die over hetzelfde event schrijven. Voor het gemak delen we de foto’s. Het enige verschil is dat zij per uur worden betaald en ik per artikel. Mijn punt: is dit niet dubbelop?
Een universiteit hoeft zichzelf niet te verkopen als een Magic Bullet op TellSell en het studentenleven is geen Disneyverhaal. Laat de buitenwereld gewoon beide kanten zien: dat studenten en de uni het niet altijd met elkaar eens zijn en dat studeren ook zijn zwarte randjes heeft. Dat maakt je verhaal alleen maar sterker.
Lees alle blogs van Carina