De Russen zijn nog niet geweerd van de spelen of de kranten koppen al over mogelijkegevolgen. Er wordt heftig gespeculeerd in het kader van internationale betrekkeningen en vooropgezette plannen om de Russen te pesten.
Op mijn handy verschijnt een berichtje met de vraag wat ik daarvan vind. Met andere woorden: de feiten zijn nog niet binnen of men wordt al geacht een mening te hebben. Dat je liever de feiten afwacht en nieuwsberichten ook onderwerp zijn van subjectiviteit is eigenlijk geen optie. Naast dat je direct een mening dient te hebben, moet deze ook vooral zwart of wit zijn. Antreciet of lichtgrijs is geen optie.
Daar zit precies mijn probleem. Een mening heb ik vrij snel, maar deze is bijna altijd ‘genuanceerd’. Een woord waarvan menig meningsprokkelaar of discussiezoeker niet gediend is. Mijn standaard zin ‘maar dat is in werkelijkheid toch niet zo zwart-wit’ wordt vrijwel altijd gepareerd met ‘ja maar…’.Bewust of onbewust snakken mensen kennelijk naar duidelijke kaders waarin ze jouw gedachtegoed kunnen plaatsen.
Bewust of onbewust snakken mensen kennelijk naar duidelijke kaders waarin ze jouw gedachtegoed kunnen plaatsen.
En dat idee zit diep. Je bent óf tegen Zwarte Piet óf racist. Toen ik in een discussie aankaartte dat er ook genoeg argumenten zijn voor Zwarte Piet die niets met racisme te maken hebben, werd er bloedserieus gereageerd dat een voorstander van Zwarte Piet misschien niet racisistisch is, maar in ieder geval racistisch doet.
Of neem nu discussies over vrouwenbelangen. Ik ben tegen ongelijke verhoudingen tussen mannen en vrouwen en daarmee feministisch ingesteld. Net als denk ik een heleboel andere mensen. Een tijdje terug werd er een jongedame gearresteerd in Qatar nadat ze aangifte deed van verkrachting. Heftig verhaal. Maar zodra je in een discussie uitspreekt dat je vraagtekens hebt bij de motieven van een twintiger die zonder haar ouders iets te vertellen naar Qatar afreist, behoor je plots tot de andere kant. Met een feministisch gedachtegoed kun je je kennelijk niet kritisch uitlaten over beide kanten.
Met een feministisch gedachtegoed kun je je kennelijk niet kritisch uitlaten over beide kanten.
Zelfs wanneer ik vrienden vertel over mijn ergernissen als genuanceerd persoon (bestaat er zoiets als een nuancist?), bekennen ze eerlijk dat er soms in de heetst van de strijd, wanneer zwaar afgewogen argumenten en moeilijke woorden je om de oren vliegen, gewoon geen plaats is voor een persoon die alles maar relativeert.Tja, misschien is het zinvoller om sommige discussies gewoon over te slaan. Op de vraag of het niet lastig is voor een blogger om alles zo genuanceerd te zien, haal ik mijn schouders op. Dat is maar net hoe je het bekijkt.