Ik ben christelijk opgevoed. Als ik het woord ‘Paradijs’ hoor denk ik aan de Boom van de Kennis van Goed en Kwaad. En dat je haar appel niet moet eten. Doe je dat wel dan zal je het verschil weten en ervaren tussen goed en kwaad.
In het interview in Resource 11 zeg je: ‘Ik ben geen bestuurder die louter procesmatig bezig wil zijn, ik wil inhoudelijk resultaten boeken’. Daar ben ik blij om! Je zegt ook: ‘Ik vind dat Wageningen duidelijkheid moet geven over de intensivering van de landbouw’. In je boek Hamburgers in het Paradijs schrijf je dat biologische tarwe zes keer zoveel grond nodig heeft als gangbare tarwe. En in je tv-serie ‘Fresco’s Paradijs’ vertel je dat varkens in Italië wel naar buiten mogen en in Nederland niet.
Je weet precies wat goed en wat kwaad is, heel genuanceerd zelfs.
Je hebt dus toch ergens in een Paradijs een appel gegeten. Was dat in Rome, of op de UvA of misschien bij de Rabobank of lag er bij Unilever hier en daar een appeltje? Toch hoop ik van harte dat je geen appels meer eet. Een echte bestuursvoorzitter eet geen appels en staat boven het wetenschappelijke gedoe van een appeltje eten en alle ruzies die daaruit voorkomen. Ik hoop dat je, net zoals Willem-Alexander de koning is van en voor alle Nederlanders, jij bestuursvoorzitter wordt van en voor alle soorten mensen op onze WUR. Jij bent voor het cement tussen alle verschillen. Om iedereen in Wageningen te laten bloeien en vrucht te dragen op zijn/haar eigen vakgebied. Zonder oordeel, zonder angst, zonder goed en kwaad, maar wel lekker biodivers!
Hang je die appel terug in de boom voordat je naar de Droevendaalsesteeg komt?