Er was eens een muzikant uit Detroit in de jaren 70 die zijn brood verdiende als bouwvakker. Af en toe dook hij ergens op in een kroeg, een mysterieus figuur, die zich in zijn liedjes vaak uitte over de politieke situatie. Zijn lp flopte in Amerika, maar een exemplaar kwam toevallig in het geïsoleerde Zuid-Afrika terecht. Vooral de jongeren raakten geïnspireerd door zijn protestliedjes, die voor de conservatieve gemeenschap daar erg gedurfd waren. De onbekende Rodriguez werd in het land van de Apartheid een superheld, beroemder dan Elvis en The Rolling Stones. Alleen wist hij het zelf niet. Ondertussen gingen in Zuid-Afrika de meest wilde verhalen rond over de vermeende zelfmoordactie van de zanger op het podium. Fans deden verwoede pogingen meer informatie over hun held te krijgen, maar alle sporen liepen dood. Het verhaal kreeg een onverwachte wending toen hun idool toch in leven bleek te zijn. Grote vreugde in Zuid-Afrika, groot ongeloof bij Rodriguez dat hij een legende bleek te zijn in een ander werelddeel. Een paar uitverkochte concerten in Zuid-Afrika volgden, waar per keer duizenden uitzinnige fans hem toejuichten. Intrigerend om te zien dat de roem hem als persoon niet veranderde. Rodriguez wil gewoon muziek blijven maken en zijn eigen leven blijven leiden. Hij lijkt compleet ongevoelig voor status, luxe en geld. De opbrengsten van de concerten in Zuid-Afrika gaf hij weg aan vrienden en familie, hij kocht er alleen een kachel van. Er was eens een beroemde muzikant in Detroit in het jaar 2013 die zijn geld verdient als bouwvakker.
Beroemder dan Elvis
Kerstvakantie, de dagen van het lekkere eten en familiebezoek. En het moment om dingen te doen waar je normaal niet aan toekomt. Het berenburg-museum bezoeken, carbidschieten, uitslapen en een documentaire bekijken. Die vervolgens inslaat als een bom.
