‘Laat het alsjeblieft niet iemand zijn die zich gek laat maken van lijstjes en targets, zoals die top200 van beste universiteiten of de criteria van Tenure Track. Dat is volgens mij een strategie van de korte termijn. Ik geloof meer in motivatie, in werkplezier, in belonen in plaats van straffen.
We doen het hartstikke goed als je kijkt naar studentenaantallen; is er ooit een feestje geweest, hebben we dat gevierd? In december krijgen we een suffe, onpersoonlijke nieuwsbrief, ik voel me daar echt niet door gesterkt. Het bevat altijd de boodschap dat het beter moet: waarom niet tevreden zijn?
Kwaliteit zit hem volgens mij in een humaan personeelsbeleid. Het is zo vaak aangetoond dat mensen die plezier hebben in hun werk effectiever zijn. Als de universiteit staat voor kwaliteit van leven, dan mag dat ook in het personeelsbeleid tot uitdrukking komen.
Je ziet het breder in de maatschappij, we leggen ons voortdurend targets op. De affaire Stapel heeft laten zien wat publicatiedruk kan doen. Op het moment dat die affaire naar buiten kwam, hadden we hier op de Leeuwenborch iemand die ons kwam vertellen dat we meer moesten publiceren. Dat begrijp ik echt niet.
Natuurlijk moet de nieuwe leider ook netwerken en deals binnenhalen, maar ik pleit vooral voor iemand die het personeel motiveert. Een oud-politicus zonder enige affiniteit met wetenschap of ons domein zou ik raar vinden. Goed om de weg in Den Haag te kennen, maar ik zie meer voordelen in iemand met affiniteit met ons werkterrein. Louise Fresco lijkt me een hele goede. Ze is pittig en geloofwaardig. En een vrouw is goed voor ons imago.’