Beestjes vangen in Madagaskar

‘Madagaskar is echt een biologenwalhalla. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Elke dag zag ik weer leven in nieuwe vormen, soorten en maten. En er is nog zoveel onontdekt. Je kan gelukkig alles oppakken want niks is dodelijk giftig. Voordat ik naar Madagaskar ging voor een cursus, kreeg ik toevallig een gastcollege over de biogeografie van maki’s uit Madagaskar. Via de docente kwam ik in contact met een Duitse onderzoeker die me de mogelijkheid gaf om met een aantal onderzoeksexpedities mee te gaan. Tijdens die expedities ging ik samen met een gids en een onderzoekster uit Madagaskar naar niet of nauwelijks geïnventariseerde plekken. Soms gingen we op beschrijvingen af van wel honderd jaar geleden om dna af te nemen van beestjes waar dat nog nooit bij is gedaan, of waar zelfs nog nooit een foto van is gemaakt. We kwamen in afgelegen gebieden. Af en toe moest je de weg vrijmaken, of we moesten omrijden omdat de brug onder water stond. Dat hoorde er gewoon bij. Een keer moesten we in de bosjes wegduiken voor een veestelende bende, die ons in twee 4×4’s met zoeklichten tegemoet kwam. Maar over het algemeen heb ik Madagaskar als een heel vriendelijk en veilig land leren kennen. Tijdens de cursus was het een stuk minder avontuurlijk. Toch was dat een ideale introductie van het diverse en unieke Madagaskar. Ik ben nog aan het kijken wat ik met de data kan die ik heb verzameld. Misschien kan ik het voor mijn thesis gebruiken, maar dat is nog niet duidelijk. Als bioloog wil je natuurlijk graag laten zien hoe mooi het daar is. Het is dan ook moeilijk om te merken dat de politiek in Madagaskar er niks mee kan vanwege de politieke instabiliteit en de grote armoede. Gelukkig zijn er snel verkiezingen en komt er hopelijk meer aandacht voor natuurbescherming.’