Student - 2 mei 2013
Appeltjes van Oranje
Zondagmiddag. Ik zie een oranje koe trommel spelen in de kalverstraat, drink appeltjes-van-oranje-limonade en voel een lichte aversie tegen het word 'koningslied' opkomen. Nog twee dagen tot Koninginnedag.
Dinsdag. 'Nu kun je nog lopen, maar vanaf een uurtje of twee wordt het een gekkenhuis', vertrouw ik m'n vriend toe. Al van jongs af aan vier ik Koninginnedag in Amsterdam. Vroeger in het parkje naast de basisschool, samen met een accordeon, een dwarsfluit en m'n zusje. Als muzikaal duo in onze ogen, als twee aandoenlijk valsspelende kinderen in de ogen van het publiek. In latere jaren op het museumplein tijdens de 538-feestjes. Ik hou van Koninginnedag, je kijkt je ogen uit: al die oranje creaties, gekke mensen, bierwalmen en vrolijkheid.
Rond een uur of één varen we met vrienden de grachten op, de drukte tegemoet. Maar al gauw blijkt het op de grachten haast rustiger dan ooit tevoren -op het rijtje ME'ers dat bij nagenoeg elke brug staat na- en we gaan als een speer. Tot aan een doorgang naar de prinsengracht, daar zie ik een vertrouwd tafereel; een grote massa bootjes, haast botsautootjes op het water. Dansende kinderen op een dak, een boot met een Bea-douchegordijn omgebouwd tot WC- met het constante legen van pisemmertjes in de gracht tot gevolg,- en een boot met swingende mannen in onderbroek. Er is weer heel wat te zien.
Een mooie voorlopig laatste Koninginnedag. Of mensen nou bang waren door alle waarschuwingen voor een massale toestroom of niet, ík heb Amsterdam 's middags nog nooit zo rustig meegemaakt. Een speciale ervaring was het om eens vrijuit te kunnen lopen. En best leuk voor de verandering. Maar laat de massa volgend jaar maar weer komen.