Nieuws - 1 januari 1970

Alterra telt grijze zeehonden

Alterra Texel heeft grijze zeehonden in de Waddenzee van zenders voorzien. Daarmee gaat zeehondenexpert Sophie Brasseur onderzoeken hoeveel grijze zeehonden er eigenlijk zijn en of de populatie contact heeft met de grijze zeehonden aan de Britse kust.

De grijze zeehond werd tot 1980 als een dwaalgast beschouwd, maar is inmiddels met een populatie van elfhonderd exemplaren een vaste verschijning in de Waddenzee. 'Jaarlijks groeit de populatie met ongeveer twintig procent', aldus Brasseur. Dat is sneller dan de voortplanting toelaat, dus lijkt het logisch dat er uitwisseling is met de populatie langs de Britse kust. Zes grijze zeehonden hebben nu grote zenders in de haren geplakt gekregen, zodat Brasseur kan kijken waar ze zoal heen zwemmen.
Veertig grijze zeehonden hebben kleine zendertjes in de flippers die werken op korte afstand. Brasseur wil daarmee meten of de zeehonden aan land of in het water zitten tijdens de tellingen. 'We weten hoeveel er op de kant liggen, maar niet hoeveel er in het water zitten', aldus Brasseur.
Dat is belangrijk om goed te bepalen hoe groot de populatie écht is. Jaarlijks tellen de onderzoekers vanuit vliegtuigen hoeveel grijze zeehonden op de zandbanken liggen. Als ze dankzij de zenders weten wat de verhouding is tussen de dieren aan land in en zee, dan weten ze nauwkeuriger wat de werkelijke populatiegrootte is.
Grijze zeehonden zijn veel groter dan de veel vaker in de Waddenzee voorkomende gewone zeehonden. De dikke bullen zijn duidelijk te onderscheiden van de vrouwtjes, en hebben een harem. Bovendien planten ze zich aan land voort. Van gewone zeehonden is bekend dat ze soms honderden kilometer kunnen afleggen. Brasseur verwacht dat de grotere, grijze zeehonden nog verder zwemmen. Het onderzoek duurt een jaar - zolang als de zenders blijven werken. / MW