Playstation
Sinds hij was aangekomen bij Ceres vocht Willem- Jan tegen de slaap. Gisternacht had hij zijn Playstation 4 ingewijd met een FIFA-marathon tegen Filippo. Dat wreekte zich tijdens dit open feest, waar hij nauwelijks bekende gezichten zag. Babyfaces en gelharen zag hij wel, van eerstejaars die jaar na jaar jonger leken. Geïrriteerd worstelde Willem-Jan zich door de mensenmassa naar de bar. Daar belandde hij naast een meisje dat al net zo vermoeid leek. ‘Jou heb ik hier nog nooit eerder gezien’, zei Willem- Jan, om zich meteen te bedenken hoe corny dat klonk. Toch lichtte haar gezicht op. Knap meisje, dacht Willem-Jan. ‘Ik ben geen lid nee’, zei ze. ‘Mijn zus nam me hier mee naartoe maar ik ben te moe om gezellig te doen’ Join the club, dacht Willem-Jan. Hij bestelde twee biertjes en bleef naast Emma, zoals het meisje bleek te heten, aan de bar hangen.
Toen ze hem naar zijn studie vroeg, zocht hij een uitweg. ‘Ik heb een regel dat ik na acht uur niet over mijn studie praat’, verzon hij. ‘We werken al hard genoeg, niet? De avond is voor kroeg en gamen.’ Opnieuw lichtte haar gezicht op. ‘Ik ben gek op gamen.’ ‘Ah’, zei Willem-Jan schaapachtig. ‘Nou, ik heb net een Playstation 4 gekocht.’ ‘Ah wat vet. Ik heb daar nu helemaal geen geld voor.’ ‘Eh, je ziet er eigenlijk veel te sportief uit voor een gamer. Je zult wel fanatiek sporten toch?’ Emma bloosde. ‘Nou, ik zit thuisthuis op turnen…’ Willem-Jan probeerde zich de laatste keer te herinneren dat hij was gaan sporten. Een por van Emma haalde hem uit die gedachtegang.
‘Weet je wat we moeten doen’, zei ze. ‘We zijn allebei moe, laten we bij jou gaan gamen.’ Willem-Jan liet het biertje bijna uit zij handen vallen. Gebeurde dit echt? Hij praatte zich meestal de blaren op de tong om meisjes mee te lokken. ‘Eh, dat lijkt me een goed idee. Gezellig, eh.. gamen.’
Op weg naar de uitgang kwam hij bij zijn positieven. Emma was meegekomen met haar zus, had geen geld en een turnvereniging thuisthuis: hoe oud was ze in hemelsnaam? Hij vroeg zich af hoeveel deuken zijn reputatie op de Mortierstraat nog kon hebben. ‘Hoeveelstejaars ben je eigenlijk?’, vroeg hij angstig. ‘Oh, ik zit in 5 vwo. Mijn zus heeft me vandaag de universiteit laten zien.’ Ze vatte vervolgens Willem-Jans verraste gezicht helemaal verkeerd op. ‘Ik heb zelf mijn ID vervalst om binnen te komen. Goed he?’
Illustraties: Kim Peterse