Paul Torfs, assistent professor bij hydrologie en kwantitatief waterbeheer, is vanaf 2018 met pensioen
‘Een jaar geleden zag ik best tegen mijn pensioen op. Het is een grote verandering, vergelijkbaar met wanneer je naar de middelbare school gaat: je hebt geen idee wat je te wachten staat. Ik zeg altijd “ik ga voor de eerste keer met pensioen”. Wat ik vooral niet wilde was van mezelf te moeten gaan genieten. Sommige mensen nemen een nieuwe hobby, maar het is niets voor mij om ineens geiten te gaan houden in de Alpen. En na twee weken een boek lezen heb ik dat ook wel gezien.
Ik had het geluk dat er van alles op mijn pad kwam. Ik ga als gastdocent werken bij de wateropleiding in Utrecht, en ik ben nog betrokken bij van Hall Larenstein. Dat is vooral mogelijk omdat ik nu een deeltijdcontract bij de universiteit heb. Ik wil geleidelijk aan steeds minder gaan doen. Er komt een moment dat naar de kapper gaan een week opvult. Als je ouder wordt gaat de tijd anders lopen en dat moet je jezelf ook gunnen, maar het is fijn als dat niet ineens hoeft. Normaal ben ik trouwens niet zo optimistisch, maar ik zie nu dat grote zwarte gat niet meer. Wel zal ik van Wageningen het warme thuisgevoel van de leerstoelgroepen en studenten gaan missen. Mijn afscheid liep uit op een soort grote reünie. Dat gaf echt een kerst-met-familie-gevoel.
Waar ik steeds meer achter kom is hoeveel er nu geregeld is voor ouderen, dat maakt de overgang ook makkelijker. Vroeger was dat heel anders, dan ging je plots van het een volledig over in het ander. Ook andere voorzieningen zoals fietspaden zijn super. Maar ook dat doe ik op mijn eigen manier. Ik ga niet ineens in een lycrapak bij een toerclub.’
Lees meer:
2017 was mijn jaar, omdat…
2018 wordt mijn jaar want… Ik ga vrijwilligerswerk doen in Ecuador