Justine van Eenennaam promoveerde op 10 oktober op een onderzoek naar de effecten van olierampen op de zeebodem.
Stelling: The success of all meetings hinges on whether or not someone brought stroopwafels.
‘In onze projectgroep zaten ook niet-Nederlanders en het uitdelen van iets typisch Nederlands als stroopwafels was een leuke ijsbreker. De buitenlanders zagen hoe alle Nederlanders hun stroopwafel op hun kop koffie of thee legden en dan kwam er altijd wel een leuk gesprek op gang.
Stiekem is het natuurlijk een psychologisch trucje. Als je iets lekkers meeneemt naar een vergadering, vinden mensen je aardiger. Het zorgt voor een ontspannen sfeertje voordat je de diepte induikt. Niet dat onze vergaderingen zo stressvol waren, hoor. Maar zeker als je het idee had dat je een tijdje niet zo veel resultaat had geboekt, haalden de stroopwafels de druk van de ketel.
Ik weet niet zeker hoe wetenschappelijk verdedigbaar de stroopwafel-stelling is. Ik heb er in elk geval geen commentaar op gekregen.
Mijn co-promotor had aanvankelijk wel bedenkingen bij mijn laatste stelling: Scientific articles are to a PhD student what horcruxes were to Voldemort: pieces of your soul, granting eternal life in bibliographic databases, unless reviewer #2 destroys them.
Hij wist niet wie Voldemort was. Maar nadat ik hem over de Harry Potter-boeken had verteld, was hij alsnog akkoord.’