Wetenschap - 5 september 1996
Student, Tinri
Student, Tinri
Het zijn altijd low budget-vakanties. Als het even kan gaan we wild kamperen, koken we zelf ons eten, gaan we liftend of met de ov-jaarkaart. De vakantie naar Zweden - we waren met z'n tienen - was goedkoop, ondermeer omdat de vader van een van de vakantiegangers op de veerboot werkt, waardoor de oversteek goedkoper was. De auto die we in Zweden huurden was een supergoedkope aanbieding; twee weken voor de prijs van een week.
Een baantje, om dit soort vakanties te financieren, heb ik niet. Het enige wat ik doe is panfluitles geven aan twee leerlingen. Dat gaat op onregelmatige basis, want het moet wel leuk blijven. Dat levert me per maand gemiddeld zo'n tachtig gulden op, een leuk extraatje.
Ik ben zelf met de panfluit in aanraking gekomen op de middelbare school. Het is een instrument dat in Roemenie lang in slechts twee gebieden bespeeld werd, vooral als achtergrondinstrument. Ene Luca heeft de panfluit populair gemaakt. Twee van zijn leerlingen werken en doceren nu in Nederland. Het schijnt dat ze de panfluit willen schrappen op het conservatorium maar dat de Nederlandse Panfluitvereniging zich daartegen verzet. Bij het grote publiek is alleen Zamfir bekend, maar van hem heb ik hem slechts een cd.
Naast de muziek houd ik me ook nog bezig met volleybal. Ik ben voorzitter van de technische commissie bij Waho. Dat betekent dat ik verantwoordelijk ben voor de teamindeling. Af en toe levert dat pijnlijke situaties op, maar in tegenstelling tot de heren zijn de dames lang niet zo vaak ontevreden. Bovendien is Waho een studentenvereniging en is de doorstroming daardoor groot.
Al deze buitenschoolse activiteiten kosten veel tijd. Maar door goed te plannen lukt het me om ook qua studie op schema te blijven. Ik denk niet dat ik na vier jaar studie al afstudeer. Je hebt dan maar een beperkt pakket. Maar ik weet het allemaal nog niet. Ik zie wel.