Wetenschap - 9 maart 1995
Shrink
Shrink
r wilde zich in het verleden profileren als de ijzeren magere Hein. Kende nu slechts een angst dat het koperen standbeeld dat hij na zijn vertrek wilde zien geplaatst nu reeds van zijn voetstuk gevallen is. Zelfs de varkens lusten de restanten niet. De rector had een andere obsessie. Als calvinist wilde hij altijd graag missionaris worden. Om spiegeltjes en kralen aan de ongelovigen uit te delen. Dus vond hij de LU-missie uit. Maar niemand accepteert de godvruchtige bezweringen meer. De spiegel weerkaatst de waanzin van het toekennen van het gereduceerde normatieve onderzoek aan de leerstoelhouder. Het Dorian-Gray-effect.
Het derde lid had nog grotere moeilijkheden. Hij had net een automobiliteitsbureau opgericht om die 200 personeelsleden die eruit moeten te begeleiden. Laat nou die vervloekte UR uitrekenen dat dat niet klopt. Op basis van de middelsom moeten er maar 160 uit. Foutje! Tenzij er natuurlijk alleen maar lager personeel vanwege alle autoanalyzers de wacht wordt aangezegd. En bovendien kunnen de promovendi als bursaal worden aangesteld om die autoanalyzers te bedienen en te onderhouden. Ideetje! Maar de complicatie treedt op als er ook wp uitmoet, gaat het aantal van 160 naar beneden (1 wp is 11/2 tap) en moet dat automobiliteitsbureau straks nog f. 20.000 per personeelslid terugbetalen. Als de UR zo kritisch is, haal je toch je doelstelling van 200 niet meer. Zijn psyche was helemaal in de war geraakt door zijn verleden als personeelschef. Toen moest de faculteit vechten tegen zijn wens iedereen in vaste dienst te nemen. Maar na omhoog te zijn gevallen gebeurt precies het omgekeerde.
De meest interessante uitkomsten van deze autoanalyse was tweeledig. Het gevoelsleven van de shrink en zijn assistente ontwikkelde zich voorspoedig en de computer tikte in de drie gevallen als eindconclusie: GETIKT.