Wetenschap - 29 februari 1996
FAO en waterbehoefte
FAO en waterbehoefte
Zou die berekeningsmethode werkelijk dertig tot veertig procent te hoog uitkomen? Nauwkeurige bepalingen van alle componenten van de waterbalans van geirrigeerde gebieden, in onder andere Egypte, Pakistan en Australie, doen dat niet vermoeden. Ook zou een dergelijke veel te grote watergift gevolgen hebben voor de zoutbalans, want meer zout zou uit de wortelzone gespoeld worden dan werd aangenomen. Ook daar blijkt in de praktijk weinig van. Resultaten van computermodellen van zout- en waterbalans voor geirrigeerde landbouw in semi-aride gebieden zijn de laatste jaren in redelijke overeenstemming met de gemeten waarden, zonder dat van een ernstige overschatting van de gewasverdamping sprake is.
Waarom dr H.A.R. de Bruin dan tot zijn uitspraken komt, is moeilijk af te leiden uit het artikel. Een antwoord op die vraag zal moeten wachten tot zijn resultaten aan de praktijk zijn getoetst en zijn gepubliceerd. Luchtfoto's van geirrigeerde gebieden laten meestal zien dat ook de grotere irrigatiesystemen niet aaneengesloten verdampende oppervlakten zijn. Braakliggend land, wegen, en land dat te hoog ligt voor oppervlakte-irrigatie zijn droge en warme plekken.
Het zou inderdaad mooi zijn als door analyse van satellietbeelden en de scintillometer van dr de Bruin de gewasverdamping in al zijn ruimtelijke en tijdelijke variatie in kaart kan worden gebracht. Tot die tijd ben ik geneigd een vraagteken te zetten bij de veronderstelling dat vanwege te hoog geschatte gewasverdamping aanzienlijke hoeveelheden water kunnen worden bespaard.