Rieke Oosterhuis zingt al haar hele leven. Dit jaar is ze geselecteerd voor het Nederlandse Studenten Kamerkoor.
tekst Linda van der Nat foto’s Sven Menschel
Soms vraagt haar vriend of ze even haar mond kan houden. Dan wil hij even rust aan zijn hoofd. ‘Ik zing zo veel dat ik het zelf niet eens meer doorheb’, vertelt Rieke Oosterhuis. Lachend: ‘Ik kan me voorstellen dat dat voor anderen soms best irritant is. Maar hij zingt nu ook meer dan toen we elkaar net kenden. En hij kan toon houden.’
De student Internationale Ontwikkelingsstudies zingt al haar hele leven. Als kleuter in het kerkkoor, vervolgens in het Nationaal Kinderkoor en de laatste jaren als solozangeres. Dit jaar is ze een van de talenten in het Nederlandse Studenten Kamerkoor (NSK). Het koor bestaat sinds 1974 en wordt elk jaar opnieuw gevormd door de beste zangers en zangeressen uit studerend Nederland. Van de bijna tachtig studenten die dit jaar auditie deden, werden er 38 geselecteerd. Oosterhuis is een van de vier hoogste sopranen. Dat betekent veel vals-gevoelige, hoge noten. ‘Bij de hoge B denk ik soms: oh nee, hij komt er weer aan. Maar als je stem goed warm is en je hebt voldoende ademsteun, dan komt het wel goed.’
Piano en gitaar
Op haar studentenkamer in het centrum van Wageningen staan een piano en een gitaar. Cello speelt ze ook nog, maar die is iets te kwetsbaar om op haar kamer neer te zetten. Haar ouders en broer zijn ook muzikaal. Toch heeft Oosterhuis niet gekozen voor het conservatorium. ‘Dat leven is erg hard. Ik zou bang zijn dat mijn passie voor het zingen verdwijnt als het geen hobby meer is. Bovendien vind ik leren en onderzoeken erg leuk.’
Oosterhuis dook dus in het studentenleven. Dat bleek een lastige combinatie met zang. De tweedejaars studente zit bij studentenvereniging D.L.V. Nji Sri en blijft soms tot ‘veel te laat’ in de kroeg. ‘Dat merk je direct bij het zingen, want je bent de volgende dag mentaal en fysiek niet in topvorm.’
Als je moderne muziek niet goed zingt, klinkt het alsof je het servies uit de kast laat vallen
Oosterhuis zingt bewust geen gemakkelijke top-40 liedjes. Ze wil uitdaging. ‘Popliedjes zijn gericht op populariteit en niet op originaliteit. Ik hou erg van Bach, maar vooral van moderne stukken. Als je dat niet goed zingt, klinkt het alsof je het servies van je oma uit de kast laat vallen.’ Dat een kamerkoor een suf imago heeft, weet ze. ‘Maar het NSK heeft frisse energie. Er wordt keihard gewerkt, maar in een repetitieweekend gaan we na een dag oefenen ook graag met z’n allen de kroeg in.’
Optredens
Vanaf 13 februari treedt Oosterhuis op met het NSK. Op 1 maart staat het koor in de Arboretumkerk in Wageningen en op 8 maart treedt het op in Forum tijdens het openingsfeest van 100 jaar WUR. Sinds december is de groep al flink aan het repeteren. ‘We kunnen een hele dag oefenen op een heel klein stukje. Als het dan op het einde goed klinkt, geeft dat zo veel energie. Ik word daar echt heel blij van.’
Overigens is Rieke Oosterhuis niet de enige Wageningse student in het NSK. Ook bachelorstudent Milieuwetenschappen Frank Cornelisse, masterstudent Biology Laurens de Mooij en masterstudent Plant Sciences Clara Polzer zingen mee.