Student
Column
Stijn van Gils

Column: Geen respons

M is maar een paar dagen in Nederland. In haar spaarzame tijd zitten we tegenover elkaar aan een kop soep in Orion. Ik vertel haar over mijn einde-PhD-stress, maar benadruk dat het verder uitstekend met me gaat.
Stijn van Gils

Voor haar was het wennen, die postdoc in Londen. Veel en veel te druk. Na wat ups en downs gaat het nu best goed. ‘Alleen’, een stilte valt. ‘De samenwerking met A gaat zo lastig.’ Ik staar haar vol ongeloof aan. ‘Echt waar, met A?’ ‘Ja’, antwoordt ze resoluut, ‘A doet niks aan het manuscript waar we samen aan zouden werken. Ik heb haar gemaild en gebeld, maar er is geen respons. Niks. En voor mijn toekomst is het zo belangrijk dat dit onderzoek snel wordt gepubliceerd.’

‘Wat vervelend’, zeg ik meelevend. Ik voel een lichte boosheid jegens A opkomen. ‘M’, zeg ik streng, ‘je hebt toch wel grenzen gesteld? Als met A niet te werken valt, moet je haar gewoon van de auteurslijst afhalen hoor’. M knikt, maar haar lichaamshouding zegt iets anders. Een stilte valt.

Plotseling komt een herinnering bovendrijven. ‘M’, zeg ik grijnzend. ‘Weet je nog, dat experiment waar we samen aan werkten? En waar jij coauteur van bent? Ik heb je geappt, gemaild, gebeld. Geen respons. Maanden duurde het. Ik heb nog overwogen je als coauteur te schrappen.’ M staart schuldbewust naar haar lege soepkom. Een stilte valt.

Mijn telefoon trilt. Een e-mail: ‘Dear Stijn, Hope you are doing fine. I know you are busy, but I emailed you several times about attached paper. Could you please respond…’ Ik voel hoe mijn grijns verdwijnt en mijn gezicht langzaam rood kleurt. ‘M’, stamel ik, ‘het spijt me, maar ik moet echt weer aan het werk.’

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.